Een leuke, frisse jongen zit bij mij aan tafel. Naast hem een mooie, verzorgde vrouw. Ondanks het leeftijdsverschil, denk ik eerst dat het zijn vriendin is. Tijdens het gesprek blijkt dat het zijn moeder is.
Hij wil een portret laten schilderen van hem, samen met zijn vader. In de tuin van zijn ouders, proostend op het leven.
Het is een levensgenieter, zo vertelt hij over zijn vader. Altijd hard gewerkt, goede zakelijke keuzes gemaakt, succesvol. Daarbij altijd tijd gemaakt om te genieten van de mooie dingen in het leven. Een voorbeeld voor hem, dat zeker, maar ook moeilijk om te evenaren.
De reden voor het portret is minder mooi. Zijn vader is ziek en heeft niet lang meer te leven.
Ik bekijk de foto’s en zie een vrolijke, levenslustige man. Ik kan mij moeilijk voorstellen dat deze sprankelende man er over niet al te lange tijd niet meer zal zijn.
Terwijl ik aan het portret aan het schilderen ben, kan ik niet anders dan daar steeds aan denken. Meer dan ooit wil ik een heel fijn, vrolijk en optimistisch schilderij maken. Een schilderij waar het leven van afspat.
Het loopt lekker, het wordt heerlijk. De proostende biertjes vormen het middelpunt van het schilderij. De mannen kijken de toeschouwer vrolijk aan. Ik word er blij van en ik hoop hij straks ook.
Postume portretten. Ik heb er vele. Best bijzonder.
Voor Kerst moet ik nog twee postume portretten af hebben en ik heb er nog veel meer in mijn agenda staan.
Een vader, voor in de hal van het bedrijf dat hij oprichtte. Een echtgenote, samen met haar kleindochter op een muurtje in Hongkong. Nog drie vrouwen met ieder hun eigen verhaal, verteld door hun echtgenoten. De vele foto’s getuigen van hun levens.
Het zijn niet de gemakkelijkste portretten. De foto’s geven een aardig beeld. Aangevuld met de verhalen die de nabestaanden vertellen, vormen ze voor mij de persoon die ze waren. Het is een optelsom van alle foto’s en verhalen bij elkaar.
Het komt aan op invoeling en op het interpreteren van de verwachtingen van de opdrachtgever.
Natuurlijk wil je dit goed doen. Het vormt uiteindelijk het beeld dat blijft.
Ik schilder weer verder. De levensboom, geplant bij zijn geboorte en de beelden op de achtergrond hebben een symbolische betekenis voor de zoon. De beelden plaats ik in de buurt van de zoon, als een soort poortwachters. De boom verbindend tussen hen in. Ik schilder een open stuk lucht boven de vader.
