Normaal gesproken doe ik het niet. Eigenlijk komen mijn opdrachtgevers altijd naar mij toe. Maar in dit geval was het anders. Ik werd benaderd door zijn dochter met de vraag of ik een portret van haar vader wilde schilderen. Ze vertelde dat hij wat gezondheidsproblemen achter de rug had en dat ze hem een portret van hemzelf cadeau wilde doen voor zijn verjaardag.

Een leuke, frisse jongen zit bij mij aan tafel. Naast hem een mooie, verzorgde vrouw. Ondanks het leeftijdsverschil, denk ik eerst dat het zijn vriendin is. Tijdens het gesprek blijkt dat het zijn moeder is. Hij wil een portret laten schilderen van hem, samen met zijn vader. In de tuin van zijn ouders, proostend op het leven. Het is een levensgenieter, zo vertelt

Soms zit het hem in heel kleine dingen. Onverwachte dingen die je inspiratie geven. Ondanks mijn overtuigende bewering dat ik hem wel degelijk ooit had gezien, wilde hij er niet aan. Het was dat hij wist dat ik nooit lieg, anders was hij er zeker niet aan begonnen. De tak, ergens onderweg meegenomen, werd met zorg gemonteerd. Een meter boven het water, stevig

Het is alweer jaren geleden en ik kijk er nog steeds met veel plezier naar. Een leuke opdracht, ik weet het nog goed. Of een opdracht leuk is, hangt eigenlijk heel vaak af van de opdrachtgever. Als het spontane, vriendelijke mensen zijn, dan heb je eigenlijk de helft al gewonnen. Dan word je geïnspireerd, dan krijg je er gewoon zin in. Er zijn